المسلسلات في الاجازات؛ السيد محمود المرعشي؛

الوجيز في ذكر المُجاز والمُجيز؛ ابو طاهر احمد بن محمد السلفي؛

الوجازة في الاجازة، محمد شمس الحق العظيم آبادى.

پنج. بجز اينها، پرسش‌هاى جدّى و جديدى كه روياروى حديث و سنّت قرار گرفته‌اند نيز در خور درنگ‌اند؛ پرسش‌هايى كه با كليّت حديثْ سر و كار دارند و به طور طبيعى بايد در دانش برترى جاى گيرند، مانند:

1. رابطه قرآن و حديث‌

2. ارتباط علوم حديث با ساير علوم اسلامى‌

3. روش‌ها و مكتب‌هاى (مناهج) حديث پژوهى‌

4. حدود و قلمرو دانش‌هاى حديثى‌

5. تأثير و تأثّر سنّت با ديگر فرهنگ ها

6. اسباب اختلاف احاديث‌

و....

اينك، با توجه به عرصه‌هاى گشوده شده در برابر حديث و دانش‌هاى گذشته و رايج، چگونه بايد دانش‌هاى حديثى را طراحى كرد كه ضمن حفظ ارتباط منطقى ميان شاخه‌ها و اجزا، بتوان فراگيرى (جامعيت) آنها را نيز حفظ كرد؟ اين، پرسشى است كه بايد بدان پرداخت.

آينده دانش‌هاى حديثى‌

روشن است كه به آسانى و سادگى نمى‌توان در اين عرصه گام برداشت؛ ليك از آن رو كه هر طرح تازه بايد از نقطه‌اى شروع شود تا پژوهشگران به اصلاح و تكميلْ بپردازند، پيشنهاد اوّليه خود را براى علوم حديث، بدين شكلْ عرضه مى‌داريم: