درآمدى بر كتابشناسى توصيفى كتب حديث شيعه‌[1]

تشيّع، با اعتقاد به عصمت امامان عليهم السلام و باور به استمرار نبوت در امامت، از منابع بسيار غنى در دين شناسى برخوردار است. شيعيان، علاوه بر آنچه اهل سنّت از اقوال و سيره پيامبر صلى الله عليه و آله- كه در طول 23 سال صادر شده- پذيرفته‌اند، اقوال و سيره امامان عليهم السلام را- كه در طول سيصد و اندى سال پس از پيامبر ظهور يافته- نيز باور دارند.

اين گنجينه‌ها، ميراث حديث شيعه است كه اهل سنّت، خود را از آن، محروم ساخته و بدين ترتيب، بزرگترين خسارات علمى را برخود وارد آورده‌اند.

تا اواسط قرن چهارم كه غيبت كبرا آغاز مى‌گردد، مُدوَّنات حديثى شيعه بسيار بود. شيخ حرّعاملى در وسائل الشيعة، رقم آنها را 6600 گفته است.[2]

مجلسى اوّل، در روضةالمتقين، رقم را به هشت هزار رسانده است.[3]

برخى از نويسندگان معاصر، عناوين 1695 عدد از اين مدوّنات را ارائه كرده‌اند.[4]

علّامه شيخ آقا بزرگ تهرانى در

[1]* اين مقاله، پيش از اين، در فصل نامه علوم حديث( ش 8) منتشر شده است.

[2]. وسائل الشيعة، ج 30، ص 165( طبع آل البيت).

[3]. روضةالمتقين، ج 14.

[4]. سير حديث در اسلام، سيداحمد ميرخانى، ص 310- 311.