با زنان مشورت نكنيد؛ زيرا در آنان ضعف، سستى و ناتوانى است.[1]

شايد سبب حساسيت سخنان اميرمؤمنان عليه السلام آن باشد كه از يك سو نهج‌البلاغه كتابى است كه بسيارى از اهل دانش و نيز توده‌هاى اجتماعى به آن مراجعه مى‌كنند و بسيارى از اين مضامين در اين كتاب، گرد آمده است. از سوى ديگر، امام على عليه السلام در نهج‌البلاغه در مقام شخصيتى كه بر كرامت انسانى، عدالت و ارزش‌هاى متعالى تأكيد ورزيده، شناخته شده است، و صدور چنين سخنانى از وى، شگفت‌آور مى‌نمايد. به هر رو، اين حساسيت و پرسش بايد در سطحى عام‌تر، مطمح‌نظر و تأمل قرار گيرد.

دو. رفتار اميرمؤمنان عليه السلام و ساير پيشوايان دينى، هيچ‌گونه تنقيص و ملامتى را درباره زنان نشان نمى‌دهد؛ نه در منزلت انسانى و نه در موقعيت اجتماعى و ديگر ساحت‌هاى حيات بشر.

سيره امام على‌

اينك به‌اجمال، نمونه‌هايى از سيره امام على عليه السلام را برمى‌شماريم:

1. هنگامى كه خليد بن كاس، حاكم نيشابور، با پادشاه ايران مى‌رزمد و وى را مغلوب مى‌سازد، دختر او را به اسارت گرفته، نزد اميرمؤمنان عليه السلام روانه مى‌كند. وقتى دختر كسرى‌ بر حضرت وارد مى‌شود، به امام عليه السلام پيشنهاد ازدواج مى‌دهد و حضرت امتناع مى‌كند. مسلمانى ايرانى‌تبار از امام على عليه السلام مى‌خواهد كه او را به ازدواج وى درآورد. حضرت در پاسخ مى‌فرمايد: «او اختياردار زندگى خود است». سپس به او رو مى‌كند و مى‌گويد: «هر جا مى‌خواهى برو و با هر كه دوست دارى ازدواج كن».[2]

2. امام باقر عليه السلام مى‌فرمايد: روزى على عليه السلام به هنگام گرمى هوا به خانه‌

[1]. وسائل الشيعة، ج 14، ص 131، ح 2.

[2]. الأخبار الطوال، ص 144.