پس قرآن، نه امرى را فروگذار كرده كه به حديثْ نياز باشد و نه در بيانش اجمال و ابهام است كه روشنگرى بطلبد.

اين پرسشى جدّى است و دغدغه گروهى از محققان بوده و هست.

علّامه طباطبايى- كه در مقدمه تفسيرش بر بى نيازى قرآن از غير خود تأكيد ورزيده‌[1]

- در كتاب «قرآن در اسلام» با اين پرسش به طور جدّى مواجه شده و آن را چنين پاسخ گفته است:

آنچه گفته شد، منافات ندارد با اين كه پيغمبر و ائمه اهل بيت، عهده دار بيان جزئيات قوانين و تفاصيل احكام شريعت كه از ظواهر قرآن مجيد به دست مى‌آيد، بوده‌اند. و هم چنين سِمَتِ معلمى معارف كتاب را داشته‌اند چنان كه از آيات ذيل در مى‌آيد:

«وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَيْهِمْ».[2]

«وَ ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا».[3]

«وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا لِيُطاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ».[4]

«هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ».[5]

به موجب اين آيات، پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله مبيّن جزئيات و تفاصيل شريعت و معلّمِ الهى قرآن مجيد مى‌باشد و به موجب حديث ثقلين، پيغمبر اكرم، ائمه اهل بيت را در سمت هاى نام برده، جانشينان خود قرار داده است و اين مطلب، منافات ندارد با اين كه ديگران نيز با اعمال سليقه‌اى كه از معلّمين حقيقى ياد گرفته‌اند، مراد قرآن مجيد را از ظواهر آياتش بفهمند.[6]

و نيز فرموده است:

[1]. الميزان في تفسير القرآن، ج 1، ص 6.

[2]. سوره نساء، آيه 174.

[3]. همان‌جا.

[4]. همان، آيه 64.

[5]. سوره جمعه، آيه 2.

[6]. قرآن در اسلام، ص 25 و 26.