سبك شناخت نگارشهاى حديثى شيعه نشان از آن دارد كه محدّثان شيعه، نگاشتههاى خود را بيشتر به شكل موضوعى تنظيم مىنموده و چينش احاديث را براساس محتوا و مضمون و نه گوينده و راوى حديث سامان مىدادهاند. در اين ميان تنها چند مؤلّف انگشت شمار داريم كه نه از شيوه موضوعى بلكه از سبك مسندى پيروى كرده و احاديث هر معصوم را جداگانه و هر كدام را در يك فصل آورده و كتاب را به ترتيب معصومان عليهم السلام مرتب ساختهاند. كتاب مشهور «تحفالعقول» از ابنشعبه حرّانى در قرن چهارم هجرى و «الدرّةالباهرة» منسوب به شهيد اول در قرن هشتم از اين زمرهاند و كتاب حاضر حلقه ميانى اين دو كتاب است.
«نزهةالناظر و تنبيهالخاطر» به راستى بوستان و تفرّجگاه خستگان انديشه است.
تلألؤ سخنان حكمتآموز هر معصوم و درخشش يكايك اين درّهاى سفته، خواننده را در فضايى تماشايى فرو مىبرد و به امتداد خواندن، او را از دنيا و بندهاى شيطانى آن مىرهاند و با حقيقت نهفته در ژرفاى كلمات پيشوايان هدايت آشنا مىسازد.
اين كتاب افزون بر مفيد بودن براى عموم مردم، نياز پژوهشگران را به احاديث يك معصوم مشخص در زمينه مسائل اخلاقى و اجتماعى برطرف مىكند و مآخذ آورده شده در پانوشت كتاب، راه محققان را براى دسترسى به اسناد هر حديث و مضمونهاى مشابه آمده در احاديث ديگر هموار مىسازد.
نام مؤلّف
خوشبختانه كتاب نزهةالناظر وتنبيه الخاطر» افزون بر قوّت محتوايى و علوّ معانى،