57. مسند أبى يعلى به نقل از امّ سلمه: يكى از دخترانم بيمار شد و من برايش [شرابى‌] در كوزه‌اى ريختم. در حالى كه آن دارو مى‌جوشيد، پيامبر صلى الله عليه و آله وارد شد و پرسيد: «اين چيست؟».

گفتم: دخترم بيمار شده و برايش اين دارو را گذاشته‌ام.

فرمود: «خداوند عز و جل، شفايتان را در [چيز] حرام قرار نداده است».[1]

58. صحيح مسلم‌ به نقل از وائل حَضْرَمى: طارق بن سويد جعفى از پيامبر خدا درباره شراب پرسيد. پيامبر صلى الله عليه و آله، او را از اين كار، نهى كرد، يا ساختن آن را ناخوشايند داشت. وى گفت: من آن را تنها به عنوان دارو مى‌سازم.

فرمود: «اين، دارو نيست؛ خود، بيمارى است».

59. امام صادق عليه السلام: در هيچ حرامى، شفايى نيست.

60. امام صادق عليه السلام: خداوند، در هيچ چيز از آنچه حرام كرده، نه شفايى قرار داده است و نه دوايى.

61. الكافى: از قائد بن طلحه روايت شده است كه از امام صادق عليه السلام در اين باره پرسيده كه: آيا شراب خرما را در دارو قرار دهند؟

فرمود: «نه. براى هيچ كس روا نيست به حرام، درمان بجويد».

62. امام صادق عليه السلام‌ در پاسخ به كسى كه درباره دارويى آميخته شده به شراب پرسيده بود: نه. به خداوند سوگند، دوست ندارم بدان بنگرم؛ چه رسد كه با آن، درمان كنم. آن، به‌منزله پيه خوك يا گوشت خوك است. البته‌

مردمى با آن، دارو و درمان مى‌كنند.

[1] در ذمّ المسكر ابن أبى الدنيا آمده است:«... پيامبر صلى الله عليه و آله، آن ظرف را با پاى خويش، هُل داد و شكست و فرمود:...».