2/ 9 جايز بودن معالجه توسط جنس مخالف در هنگام ضرورت‌

49. الإصابة به نقل از قيس بن ربيع: شَمَردَل در برابر پيامبر خدا زانو زد و گفت: اى پيامبر خدا، پدر و مادرم به فدايت! من در روزگار جاهليت، كاهن خاندان خود بودم و طبابت مى‌كردم. آيا اكنون برايم حلال نيست، چرا كه گاه زنِ جوانِ بيمارى به من مراجعه مى‌كند؟

فرمود: «تنها در رگ زدن و داغ نهادن بر زخم، اگر كه ناچار شدى».

50. امام على عليه السلام‌ درباره زنى كه فرزندش در شكمش مى‌ميرد و آن‌گاه، بيم جان خود او مى‌رود: اشكال ندارد كه مردى دست خويش را به درون [رَحِم‌]

ببرد[1] و بچّه را قطعه قطعه كند، البته اگر زنان را ياراى اين كار نباشد.

[1] بديهى است كه كه اين سخن بر فرض صدور از امام عليه السلام مربوط است به شرايط جرّاحى آن دوران و فقدان امكانات پزشكى.