847. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: در حالى با جذامى سخن بگو كه ميان تو و او، به اندازه يك يا دو نيزه، فاصله است.

ب پرهيز از آميزش جنسى در آغاز، ميان و پايان ماه‌

848. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: اى على! در آغاز و پايان ماه با همسرت آميزش مكن؛ چرا كه در اين صورت، ديوانگى، جذام و تباهْ مغزى به سراغ او و فرزندش مى‌آيد.

ج خوردن شلغم‌

849. امام صادق عليه السلام: هيچ كس نيست كه در او ريشه‌اى از جذام نباشد. اين ريشه را با [خوردن‌] شلغم بسوزانيد.

850. امام كاظم عليه السلام: بر تو باد شلغم! آن (يعنى شلغم) را بخور؛ زيرا هيچ كس نيست كه در او رگى از جذام نباشد، امّا شلغم، اين رگ را مى‌سوزانَد.[1]

[1] در طبّ الأئمّة عليهم السلام پايان روايت، با اين افزوده است:« پرسيد: خام يا پخته؟ فرمود:" هر دو"».

علّامه مجلسى در شرح اين حديث چنين آورده است: گويا كه رگ جذام كنايه از سودا است؛ چه، با غلبه و تباهى سودا جذام پيش مى‌آيد. اما طبع شلغم از آن روى كه در حالت دوم‌[ پخته‌] خشك و در حالت نخست مرطوب است، با طبع سوداء مخالفت دارد و بدين ترتيب مانع طغيان سودا مى‌شود.