خداوند متعال است، ليكن تأمّل در احاديث رسيده در مورد پاداش بيمارى‌ها، ما را بدين رهنمون مى‌شود كه اين احاديث، در چند دسته جاى مى‌گيرند:

1. برخى احاديث (همانند احاديث شماره 160 و 177) بر اين تصريح كرده‌اند كه در بيمارى، هيچ پاداشى وجود ندارد؛ امّا بيمارى، مايه طهارت شخص از گناهان است.

2. برخى احاديث (همانند احاديث شماره 158، 159، 161 و ...) بيان مى‌كنند كه بيمارى، گناهان انسان را مى‌ريزد، با اين تفاوت كه اين دسته احاديث، نسبت به مسئله اجر و پاداش، سكوت كرده‌اند.

3. برخى احاديث (همانند حديث شماره 180) بيان مى‌كنند كه بيمارى، مرتبه انسان را بالا مى‌برد.

4. برخى احاديث (همانند احاديث شماره 187 و 190) به وجود پاداش بزرگى براى بيمارى تصريح مى‌كند و برخى (مانند حديث شماره 189) از اين خبر مى‌دهند كه پاداش سه شب تب‌دار بودن، با عبادتِ هفتاد سال، برابر است.

5. در برخى احاديث (مانند احاديث باب 3/ 5) آمده كه در نامه عمل بيمار، پاداشى معادل انجام دادن اعمالى كه به سبب بيمارى توفيق انجام دادن آنها را نيافته، نوشته مى‌شود.

6. حديث شماره 188، در حقيقت، جمع‌بندى همه انواع احاديث پيش‌گفته است و در آن، امير مؤمنان، در پاسخ اين پرسش سلمان كه: «آيا اگر بيمار شديم، بهره‌اى جز پاك شدن از گناهان نيز برايمان هست يا نه؟»، فرمود: «به واسطه شكيبايى بر بيمارى، ناليدن به درگاه خداوند عزّ إسمه و دعا كردن در پيشگاه او، برايتان پاداشى نيز هست و به همين كارهاست كه براى شما حسنه نوشته مى‌شود و مرتبت‌هايتان فراتر برده مى‌شود. امّا درد، فقط موجب پاك شدن از گ‌