اطلاق جزء بر كل

اطلاق جزء بر كل

(ذکر جزء و اراده کلّ؛ از اقسام مجاز لغوى)

يکى از اقسام مجاز لغوي، «اطلاق جزء بر کل» يعنى آوردن جزء و اراده کل است که برخى از علما آن را از علاقات مجاز شمرده‌ و از آن به «جزئيت» تعبير کرده‌اند؛ مانند:

1و2.((... فَوَلُّواْ وُجُوِهَكُمْ شَطْرَهُ...))(بقره// 144) . و((وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ))(غاشيه// 2) .

در اين آيات، «وجه» بر ذات اطلاق شده که در حقيقت، «وجه» جزئى از ذات است.

3.((... وَارْكَعُواْ مَعَ الرَّاكِعِينَ))(بقره// 43) . در اين آيه، رکوع که جزئى از صلات است، بر کل صلات اطلاق شده و معناى آيه «صلّوا مع المصلّين» است.