اطلاق جمع بر تثنيه

اطلاق جمع بر تثنيه

(ذکر لفظ جمع و اراده تثنيه؛ از اقسام مجاز لغوى)

يکى از اقسام مجاز لغوى «اطلاق جمع بر تثنيه» يعنى آوردن جمع و اراده تثنيه است؛ مانند:

1.((إِن تَتُوبَا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُمَا...) ؛ )اگر [شما دو زن] به درگاه خدا توبه كنيد [بهتر است] واقعا دلهايتان انحراف پيدا كرده است (تحريم// 4) .

در اين آيه، «قلوب» که جمع است بر دو قلب اطلاق شده که در واقع «فقد صغت قلباکما» بوده است.

2.((... قَالَتَا أَتَيْنَا طَائِعِينَ) ؛ )آن دو گفتند فرمان‌پذير آمديم (فصلت// 11) . در اين آيه، «طائعين» جمع آمده است؛ در حالى که مقصود وصف زمين و آسمان (تثنيه) است.