اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 457
آيه قذف
آيه قذف
(آيه 4 نور،
در باره برخورد با اتهام ناموسى)
به آيه 4 سوره
نور آيه قذف يا آيه حد قذف مىگويند:((وَالَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ
يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاء فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِينَ جَلْدَةً وَلَا تَقْبَلُوا
لَهُمْ شَهَادَةً أَبَدًا وَأُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ) ؛ )و كسانى كه نسبت
زنا به زنان شوهردار مىدهند سپس چهار گواه نمىآورند هشتاد تازيانه به آنان بزنيد
و هيچگاه شهادتى از آنها نپذيريد و اينانند كه خود فاسقند.
قذف
در لغت به معناى پرتاب کردن به يک نقطه دوردست، و در اصطلاح (مانند کلمه رمى) کنايه
از اتهام ناموسى است؛ به تعبير ديگر، فحش و دشنامى است که به ناموس مربوط مىشود.
هرگاه
قذف با لفظ صريح انجام گيرد، حد آن هشتاد تازيانه است. و اگر صراحت نداشته
باشد، مشمول حکم تعزير است؛ يعنى تعيين مقدار مجازات و شلاق به اختيار حاکم شرع است.
از آنجايى که در آيات 2 و 3 همين سوره مجازات شديد براى زن و مرد زناکار بيان شد و
ممکن بود اين موضوع دستآويزى براى افراد مغرض و بىتقوا گردد تا افراد پاک را متهم
کنند، آيه 4 اين سوره به مجازات شديد تهمتزنندگان پرداخته، جلوى اين گونه افراد را
گرفته است تا حيثيت و حرمت خانوادههاى پاکدامن از خطر آنان مصون بماند و کسى جرأت
تعرض به آبروى مردم را پيدا نکند.
[1]مكارم شيرازي
، ناصر ، 1305 -;تفسير نمونه;جلد14;صفحه (369-376)
[2]منصور ، عبدالحميد
يوسف;نيل الخيرات فى القراءات العشرة;جلد15;صفحه 81
[3]حجتي ، محمد
باقر ، 1311 -;اسباب النزول;صفحه (104-105)
اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 457