اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 4061
كنايه تلويحي
تلويح
(كنايه تلويحي)
(کنايه با وسايط متعدّد ميان لازم و ملزوم)
کنايه را از نظر وضوح و خفا، قلت و کثرت
وسائط، و سرعت يا کندى انتقال از مَکنّيبه مَکنيعنه به موارد ذيل تقسيم کردهاند:
1. کنايه تلويحيه؛
2. کنايه رمزيه؛
3. کنايه ايمائيه.
تلويح در لغت، اشاره به کسى
يا چيزى يا جايى از دور، و در اصطلاح کنايهاى است که وسايط ميان لازم و ملزوم متعدد
باشد، و اين امر معمولا فهم مکنيعنه را دشوار ميکند؛ مانند:((سَنَشُدُّ عَضُدَكَ بِأَخِيكَ) ؛ )تو را با
(پيوستن) برادرت نيرومند ميسازيم (قصص// 35) که شَدّ به معناى قوّت
و استوارى و عَضُد به معناى بازو است و شَدّ عضد کنايه تلويحى
از قدرت و نيرومندى است؛ زيرا قدرت دست به قدرت بازو و قدرت همه پيکر به قدرت دست،
بسته است.
[1]معرفت ، محمد هادي ، 1309 -1385.;التمهيد
فى علوم القرآن;جلد5;صفحه (333-334)
[2]صالح ، صبحي ، 1926 -;مباحث فى علوم القرآن;صفحه
332
[3]بستاني ، بطرس ، 1898 - 1969;محيط المحيط
قاموس مطول للغة العربية;صفحه 830
[4]حسيني ، جعفر ،1323-;اساليب البيان فى
القرآن;صفحه 782
اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 4061