اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 404
آيه زكات ( 60 توبه )
آيه صدقات
(آيه زكات ( 60 توبه ))
(آيه 60 توبه، در باره وجوب زکات و مورد
مصرف آن)
به آيه 60 سوره توبه آيه صدقات
مىگويند و برخى آن را آيه زکات ناميدهاند.((إِنَّمَا الصَّدَقَاتُ لِلْفُقَرَاء وَالْمَسَاكِينِ
وَالْعَامِلِينَ عَلَيْهَا وَالْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَفِى الرِّقَابِ وَالْغَارِمِينَ
وَفِى سَبِيلِ اللّهِ وَابْنِ السَّبِيلِ فَرِيضَةً مِّنَ اللّهِ وَاللّهُ عَلِيمٌ
حَكِيمٌ) ؛ )صدقات تنها به تهيدستان و بينوايان و متصديان [گردآورى و پخش] آن
و كسانى كه دلشان به دست آورده مىشود و در [راه آزادى] بردگان و وامداران و در راه
خدا و به در راه مانده اختصاص دارد [اين] به عنوان فريضه از جانب خداست و خدا داناى
حكيم است.
نزول اين آيه که با کلمه انما
(نشانه انحصار) آغاز شده پس از آيه زکات (آيه 103 همين سوره) است و موارد و مصارف زکات
را در هشت مورد منحصر مىکند:
1. فقرا؛
2. مساکين؛
3. عاملان زکات (گردآوردندگان آن) ؛
4. مؤلفة قلوبهم (کسانى که با پول و کمک
مالى مىتوان دل آنان را به اسلام جلب کرد) ؛
5. آزاد ساختن بردگان؛
6. پرداخت دين بدهکاران؛
7. در راه خدا؛
8. واماندگان در راه.
بعضى معتقدند فقير کسى است که در زندگى
خود کمبود مالى دارد و هرگز از کسى طلب نميکند؛ اما مسکين کسى است که نيازش شديدتر
و دستش از کار کوتاه است؛ از اين رو، سؤال و تکدّى مىکند.
[1]مكارم شيرازي ، ناصر ، 1305 -;تفسير نمونه;جلد8;صفحه
4
[2]راميار ، محمود ، 1301 - 1363;تاريخ قرآن;صفحه
210
[3]منصور ، عبدالحميد يوسف;نيل الخيرات فى
القراءات العشرة;جلد9;صفحه 310
[4]راغب اصفهاني ، حسين بن محمد ، - 502ق;المفردات
فى غريب القرآن;صفحه 212
[5]مكارم شيرازي ، ناصر ، 1305 -;تفسير نمونه;جلد8;صفحه
117
[6]منصور ، عبدالحميد يوسف;نيل الخيرات فى
القراءات العشرة;جلد9;صفحه 377
[7]فخر رازي ، محمد بن عمر ، 544 - 606ق.;التفسيرالكبير;جلد16;صفحه
(177-180)
اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 404