آيه زكات ( 103 توبه )

آيه زكات ( 103 توبه )

(آيه 103 توبه، در باره زکات اموال)

به آيه 103 سوره توبه آيه زکات مى‌گويند:((خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِم بِهَا وَصَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلاَتَكَ سَكَنٌ لَّهُمْ وَاللّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ) ؛ )از اموال آنان صدقه‌اى بگير تا به وسيله آن پاك و پاكيزه‌شان سازى و برايشان دعا كن زيرا دعاى تو براى آنان آرامشى است و خدا شنواى داناست.

زکات به معناى رشد حاصل از برکت دادن خدا و همچنين به معناى پاک کردن آمده است. در اين آيه، به بُعد اخلاقي، روانى و اجتماعى زکات اشاره شده است: نخست اين که زکات مايه پاکى و رشد است؛ يعنى زکات‌پردازان را از رذايل اخلاقى همچون دنياپرستي، بخل و امساک پاک کرده، نهال نوع‌دوستى و سخاوت و توجه به حقوق ديگران را در آن‌ها پرورش مى‌دهد.

و ديگر اين که مفاسد و آلودگى‌هاي ناشي از فقر و فاصله طبقاتى و محروميت گروهى در جامعه، با انجام اين فريضه الهى برچيده، و صحنه اجتماع از اين آلودگى پاک، و يک نوع همبستگى اجتماعى و پيشرفت اقتصادى در سايه اين قانون تأمين مى‌شود.

در آيه 60 همين سوره به موارد مصرف زکات اشاره شده است:((إِنَّمَا الصَّدَقَاتُ لِلْفُقَرَاء وَالْمَسَاكِينِ وَالْعَامِلِينَ عَلَيْهَا وَالْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَفِي الرِّقَابِ وَالْغَارِمِينَ وَفِي سَبِيلِ اللّهِ وَابْنِ السَّبِيلِ فَرِيضَةً مِّنَ اللّهِ وَاللّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ) ؛ )«صدقات تنها به تهيدستان و بينوايان و متصديان [گردآورى و پخش] آن و كسانى كه دلشان به دست آورده مى‌شود و در [راه آزادى] بردگان و وامداران و در راه خدا و به در راه مانده اختصاص دارد [اين] به عنوان فريضه از جانب خداست و خدا داناى حكيم است».

به جهت ذکر موارد مصرف زکات، از اين آيه نيز برخي به آيه زکات تعبير آورده‌اند، اما غالباً به آن، «آيه صدقات» گفته‌اند.