تفصيل ( قرآن )

تفصيل ( قرآن )

(يکى از اوصاف قرآن)

برخى از دانشمندان تفصيل و مفصِّل را از جمله اوصاف قرآن برشمرده‌اند.

تفصيل به معناى جداکردن است. تفصيل کلام، روشن‌کردن آن است و نيز به معناى شرح و بيان به کار مي‌رود. اطلاق تفصيل و مفصِّل بر قرآن، به لحاظ بازکردن و توضيح مطالب (تقريباً مرادف تبيين) است؛ از اين جهت در ذيل آيات گاهى تعبير به تبيين و گاهى تعبير به تفصيل شده است.

در دو آيه از قرآن مجيد واژه‌هاى تفصيل و مفصل درباره قرآن به کار رفته است:

1.((لَقَدْ كَانَ فِى قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِّأُوْلِى الأَلْبَابِ مَا كَانَ حَدِيثًا يُفْتَرَى وَلَكِن تَصْدِيقَ الَّذِى بَيْنَ يَدَيْهِ وَتَفْصِيلَ كُلَّ شَيْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ))(يوسف// 111) ؛

2.((أَفَغَيْرَ اللّهِ أَبْتَغِى حَكَمًا وَهُوَ الَّذِى أَنَزَلَ إِلَيْكُمُ الْكِتَابَ مُفَصَّلاً)…)((انعام// 114) . )

مفاد اين دو آيه به گفته مفسران اين است که خداوند متعال قرآن را در حالى نازل کرد که تمام نيازمندي‌هاى تربيتى انسان و همه مسائل حلال و حرام در آن آمده است و از سويى نيز ميان حق و باطل، نور و ظلمت، و کفر و ايمان جدايى مي‌افکند.