اعراب قرآن

اعراب قرآن

(موقعيت و نقش نحوى هر کلمه در جملات قرآنى)

«اعراب قرآن» شاخه‌اى از مباحث علوم قرآنى است. «اعراب» در لغت به معناى روشن و آشکار ساختن، و در اصطلاح، روشن ساختن موقعيت و نقش نحوى کلمه در جمله يا کلام است؛ به عبارت ديگر، اعراب همان نصب، رفع و جرّى است که در آخر کلمه مى‌آيد.

آشنايى با اعراب آخر کلمه، در تفسيرِ معناى جمله و فهم معانى قرآن اثر بسزايى دارد؛ از اين رو، آگاهى از قواعد علم نحو و تسلط بر آن، براى مفسر لازم است، تا هنگام ترجمه و تفسير، نکات دستورى و معانى حاصل از هر مورد را مد نظر قرار داده، با توجه به اعراب آخر کلمات، معانى دقيق کلمات مفرد و ارتباط حقيقى اجزاى جمله و آيه را در نظر بگيرد و آن‌گاه به تفسير يا ترجمه بپردازد.

برخى از مؤلفان علوم قرآنى «اعراب قرآن» را اصطلاحى خاص و به معناى فهم کلمات غريب قرآن دانسته‌اند.

نيز ر.ک: علامت‌گذارى قرآن.