16. اسلام و ايمان در قرآن

14. (قالَتِ الأَعْرابُ آمَنّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَلكِنْ قُولُوا أَسْلَمْنا وَلَمّا يَدْخُلِ الإِيمانُ فِى قُلُوبِكُمْ وَإِنْ تُطيعُوا اللّهَ وَرَسُولَهُ لا يَلِتْكُمْ مِنْ أَعْمالِكُمْ شَيْئاً إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَحيمٌ).

«گروهى از باديه نشينان گفتند: به تو(از صميم دل) ايمان آورده ايم; (در پاسخ آنها) بگو: ايمان نياورده ايد; بلكه بگوييد: اسلام آورده ايم(به ظاهر تسليم شده ايم). و هنوز ايمان در دل هاى شما نفوذ نكرده است; اگر از خدا و پيامبر او پيروى كنيد، چيزى از (پاداش) اعمالتان كم نمى كند، خداوند آمرزنده و مهربان است».

محـور بحـث در آيه، گـروهى از مسلمان نمايـانى است كه در ظاهر به اسلام و ايمان تظاهر مى كنند، ولـى در دل، كوچـك ترين اثرى از آن نيست; اين دسته، همان گروه منافقان هسنتد كه خطر آنها به مراتب بالاتر از ديگـران است; زيرا ملل يهود و نصارا دشمنان شناخته شده اسلامند، ولى گروه منافقـان، دشمنانى ناشناخته هستند و ضرر چنين افرادى به مراتب از دسته هاى نخستين بيشتر