چرا غيبت كردن و بدگويى پشت سر مردم، به سان خوردن گوشت بدن برادر مرده است؟ شايد نكته آن اين باشد كه چنين كسى گوشت برادر خود را از بين مى برد و فرد غيبت كننده آبرو و حيثيت او را پايمال مى سازد.

بخشى از زشتى اين عمل براى اين است كه هر دو نفر گوينده و شنونده بر يك فرد بى دفاع حمله مى كنند: كى گوشت مرده اى را كه مى خورد كه فاقد حس و قدرت است و ديگرى بر كسى مى تازد كه در جلسه حاضر نيست، تا از خود دفاع نمايد، و حمله بر يك فرد ناتوان و بى دفاع زشت و ننگين است.

و به عبارت ديگر: قرآن در اين تشبيه و تمثيل(كه بدگويى پشت سر مردم، مانند خوردن گوشت برادر خود، در حالى كه مرده است) چهار مطلب را در نظر گرفته، و چهار تشبيه و تنزيل در آن به كار برده است:

1. برادر مذهبى مانند برادر نسبى است;

2. آبرو و حيثيت او مانند گوشت او مى باشد;

3. سخن گفتن پشت سر او، و آبرو و حيثيت او را بر باد دادن، به سان خوردن گوشت او است;

4. از اين كه او در مجلس حاضر نيست، و از اين حمله ناجوانمردانه غافل است و نمى تواند دفاع نمايد; گويا به سان مرده اى است كه مورد حمله قرار گرفته باشد.

شايد براى بيان همين مطلب چهارم است كه اميرمؤمنان(عليه السلام) فرد بدگو و غيبت كننده را فردى زبون و بيچاره مى خواند(زيرا به كسى حمله مى كند كه قدرت دفاع از خود را ندارد) و مى فرمايد:

«الغيبَةُ جُهْدُ الغاجِز;[1]