هستى از ديدگاه اسلام

اصل ششم

جهان ـ به معناى ما سوى اللّه ـ مخلوق خداوند بوده و كائنات لحظه اى از خداوند بى نياز نبوده و نخواهند بود.اينكه مى گوييم جهان مخلوق خدا است بدين معناست كه جهان به اراده او آفريده شده و نسبت آن با خدا نسبت توليدى از قبيل پدر و فرزند نيست، چنانكه مى فرمايد:(لَمْ يَلِدْوَ لَمْ يُولَدْ)(اخلاص/3).

اصل هفتم

نظام كنونى جهان نظامى ابدى و جاودانه نيست، بلكه پس از مدتى كه خدا از ساعت و زمان آن آگاه است،نظام موجود جهان برهمخورده و نظام ديگرى پديد مى آيد، كه همان نظام معاد و عالم اخروى است، چنان كه مى فرمايد: (يومَ تُبَدَّلُّ الأرضُ غَيرَ الأرضِ و السَّمواتُُ و بَرزُوا للّهِ الواحدِ القهّارِ) (ابراهيم/48): روزى كه زمين و آسمانها دگرگون مى شوند و در پيشگاه خداوند قهار حاضر مى شوند. در كلامى نيز كه گفته مى شود« همگى از خداييم و به سوى او باز مى گرديم»، اشارتى به همين حقيقت نهفته است:(إِنّا للّه و إِنّا إِليه راجِعُون)(بقره/156).