نموده اند، كه از آن ميان مى توان به افراد زير اشاره نمود:

1. فضل بن شاذان (متوفاى 260هـ.ق، كه در عصر ائمه (عليهم السلام) مى زيسته است) در كتاب الايضاح/217.

2. شيخ صدوق(م81هـ. ق) در كتاب الاعتقادات/93.

3. شيخ مفيد (م413هـ.ق) در كتاب اجوبة المسائل السروية، مطبوع در مجموعة الرسائل/ص 266.

4. سيد مرتضى (م436هـ.ق) در كتاب جواب المسائل الطرابلسيات، كه كلام وى را شيخ طبرسى در مقدمه مجمع البيان آورده است.

5. شيخ طوسى معروف به شيخ الطائفه(م460هـ.ق) در كتاب التبيان، 1/3.

6. شيخ طبرسى(م548هـ.ق) در مقدمه كتاب خود، مجمع البيان، بر عدم تحريف قرآن تصريح و تأكيد كرده است.

7. سيد بن طاووس(م664هـ.ق) دركتاب «سعد السعود» (ص 144) مى گويد: عدم تحريف، رأى اماميه است.

8. علامه حلى (م726هـ.ق) در كتاب اجوبة المسائل المهناويه (ص 121) مى گويد: «حق اين است كه هيچگونه زياده و نقيصه اى در قرآن راه نيافته است و من از قول به تحريف به خدا پناه مى برم، زيرا اين امر موجب شك در معجزه متواتر پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم) مى گردد».

ما در اينجا به ذكر نام علماى شيعه كه منكر تحريف بوده اند پايان مى دهيم، و تأكيد مى كنيم كه اين عقيده، پيوسته مورد نظر بزرگان علماى اماميه در اعصار گوناگون بوده است، چنانكه در عصر حاضر نيز همه مراجع شيعه، بدون استثنا، داراى چنين عقيده اى مى باشند.