ايمان و مسلمان آگاهى نظر سوم را كه وهابى طالب آن است، بازگو نمى كند.

اين كه ولىّ الهى در حال حيات و ممات مبدأ كارهاى غير عادى گردد و در كار خود از قدرت الهى استفاده كند، نه تنها شرك نيست، بلكه اعتقاد به آن، لازمه اعتقاد به مقامات والاى اولياى الهى است.

در اين جا سؤالى باقى مى ماند و آن اين كه: اگر اولياى الهى به اذن خدا قدرت بر شفا دادن بيماران دارند، پس چرا خداوند شفاى بيماران را به خود مختص مى كند و مى فرمايد:

(وَإِذا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِين).

اكنون ا ين مطلب را توضيح مى دهيم.

جهان آفرينش، جهان سازمان يافته است

شكى نيست كه جهان آفرينش، جهان سازمان يافته و به اصطلاح «سيستماتيك» است و تمام پديده ها و جريان هاى خلقت از علل و اسبابى سرچشمه مى گيرد كه خود آن ها مخلوق و معلول خدا مى باشند.

از آن جا كه اين عوامل و علل، بالذات فاقد هر نوع كمال و هستى مى باشند و در پرتو قدرت خدا هستى پذيرفته و قدرت و نيرويى پيدا كرده اند، (از اين جهت) مى توان افعال وآثار آن ها را به خود خدا نيز نسبت داد.

كارمندان يك مؤسسه تجارى كه زير نظر يك رئيس كار مى كنند و در تمام جهات از او الهام مى گيرند، اگر كارى را مطابق دستور او انجام دهند، در واقع كار خود رئيس است، زيرا فرض اين است كه حركات و سكنات آنان به دستور و فرمان اوست و اگر او نمى گفت، هرگز كارى صورت نمى پذيرفت. اين مثال هرچند با مورد ما فرسنگ ها فاصله دارد، ولى به گونه اى مى تواند به موضوع بحث، روشنى بخشد.