پرستش، همان خضوع در برابر كسى است كه او
را خدا و يا مبدأ كارهاى خدايى بدانيم

عبادت در لغت عرب، معادل لفظ پرستش در زبان فارسى است. همان طور كه لفظ پرستش نزد ما مفهوم روشن و واضحى دارد، لفظ «عبادت» نيز مفهوم كاملاً روشنى دارد هر چند نتوانيم آن را با جمله اى به صورت يك تعريف منطقى، تعريف و تفسير كنيم.

شكى نيست كه زمين و آسمان نزد ما مفهوم كاملاً روشن و واضحى دارد، در صورتى كه بسيارى از ما نمى تواند آن را به صورت كامل تعريف كند و يا توضيح دهد، ولى اين مطلب مانع از آن نيست كه از شنيدن هر دو لفظ، معناى آن در ذهن ما مجسم گردد.

عبادت و پرستش نيز بسان لفظ زمين و آسمان است. همگى به معناى واقعى آن واقف و آگاهيم، هرچند نتوانيم درك خود را در قالب يك تعريف منطقى بريزيم، هم چنان كه مصاديق واقعى هر يك از عبادت و تعظيم و يا پرستش و بزرگداشت نزد ما روشن است و جداسازى مصاديق هر يك از ديگرى بسيار آسان مى باشد.

عاشق دل داده اى كه در و ديوار معشوق خود را مى بوسد ويا لباس و پيراهن او را به سينه مى مالد، و يا پس از مرگ، قبر و تربت او را تقبيل مى كند، در ميان هيچ ملتى پرستش گر خوانده نمى شود. عمل و كار كسانى كه براى زيارت جسدهاى موميايى رهبران بزرگ جهان، كه مورد علاقه گروهى از