حاكميت، حق مختص خدا است

حاكميت، حق مختص خدا است وجز او كسى حق حكومت ندارد، و هر نوع حكومتى بايد با اذن او صورت پذيرد.

مقصود از «حكومت» در اين بحث، همان «سلطه» و مقصود از «حاكم» همان صاحب سلطه اى است كه مى خواهد در جامعه نظم وانضباط به وجود آورد; به عبارت ديگر، حاكم كسى است كه به خاطر «ولايتى» كه دارد مى تواند در باره اموال ونفوس مردم تصميم بگيرد و فرمان بدهد.

البته مقصود اين نيست كه اموال مردم را به يغما ببردو نفوس را سر به نيست كند، بلكه بدين معنا است كه به خاطر حفظ نظم و انضباط محدوديت هايى در اموال انسان ها پديد بياورد، صادرات و واردات را محدود سازد و ماليات هايى از زكات و خمس بگيرد و در موقع لزوم، نفوس را به جنگ بفرستد، براى خروج از كشور اسلامى برنامه اى تنظيم كند و....

هرگاه وجود حكومت آن هم به خاطر برقرارى نظام با يك نوع تسلط بر جان و مال ملازم است، هيچ كس هر چند هم پيامبر و برگزيده خدا باشد چنين تسلطى بر كس ديگر ندارد، مگر خالقى كه جهان و انسان را از عدم به وجود آورده و همه چيز وى مملوك و مخلوق اوست و هر لحظه به او محتاج و نيازمند مى باشد، زيرا همان طور كه يادآور شديم حكومت به خاطر ولايتى