كه مسيح به خداى يكتا دعوت مى كرده است. چنان كه مى فرمايد:

(لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قالُوا إِنَّ اللّهَ هُوَ الْمَسِيح ابنُ مَرْيَم وَقالَ الْمَسيحُ يا بَنى إِسرائِيلَ اعْبُدُوا اللّه رَبّى وَرَبّكُمْ إِنَّهُ مَنْ يُشْرِكْ بِاللّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللّه عَلَيْهِ الجَنّةَ...).[1]

«آنان كه مى گويند:خدا همان مسيح، فرزند مريم، است كافر شده اند.(در حالى كه) مسيح مى گفت: خدا را كه پروردگار من و شماها است بپرستيد، هركس براى خدا شرك ورزد، بهشت بر او حرام است».

اين مسيحيان هستند كه به تقليد از اديان ديگر، آن را به آيين مسيح وارد ساختند. چنان كه مى فرمايد:

(وَقالَتِ النَّصارى المَسِيحُ ابنُ اللّه ذلِكَ قَولُهُمْ بِأَفواهِهِمْ يُضاهئُونَ قَوْلَ الَّذينَ كَفَرُوا مِنْ قَبْلُ قاتَلَهُمُ اللّهُ أَنّى يُؤفَكُونَ).[2]

«مسيحيان مى گويند: مسيح فرزند خداست، اين سخنى است كه آن را در زبان مى گويند (ودر باطن به آن ايمان ندارند) آنان تظاهر به گفتار كسانى مى كنند كه پيش از آنان (با داشتن چنين عقيده اى) كفر ورزيدند، از رحمت خدا دور باشند چگونه با ديدن دلايل يگانگى خدا، از راه حق منحرف مى شوند».

بررسى هاى اخير دانشمندان، نظريه قرآن را به روشنى ثابت كرده است، زيرا در سده ششم پيش از ميلاد مسيح، اصلاحاتى در آيين برهمن ها پديد آمد و در نتيجه آيينى به نام «هندو» به وجود آمد; در اين آيين خداى ازلى و ابدى در سه مظهر و سه خدا تجلى نمود; به نام هاى: