نخستين مسيح كه از نزديك او را شناخته بودند، از اين عقيده (مسيح يكى از اركان تشكيل دهنده ذات آفريدگار است) دور بودند; مثلاً پطرس حوارى، مسيح را فقط مردى مى دانست كه به او وحى مى شده است ولى پولس با عقيده شاگردان نخستين مسيح مخالفت كرد و گفت: مسيح از انسان بالاتر است; او نمونه اى از انسان تازه اى است كه از خداوند متولد شده است.[1]

تاريخ نشان مى دهد كه پس از درگذشت پيامبران راستين يا در دوران غيبت آنان، گروهى از پيروان وى بر اثر اغواى ضلالت گران، به بت پرستى روى آورده و توحيد و يگانه پرستى را كه هدف اساسى براى اعزام پيامبران است، ترك مى گفتند.

گرايش بنى اسرائيل به پرستش گوساله و ترك آيين يكتا پرستى از نمونه هاى بارز اين موضوع است كه تاريخ و قرآن [2] آن را براى آيندگان ضبط نموده است.

بنابر اين تعجب نخواهيم كرد كه پس از رفتن حضرت مسيح از ميان پيروان خويش، موضوع سه گانگى به محافل دينى مسيحيان راه يابد و با خون و گوشت آنان آميخته شود.

مرور زمان آن چنان موضوع تثليث را در قلوب مسيحيان استوار نموده است كه بزرگ ترين رفورميست آنان «لوتر» كه آيين مسيح را از بسيارى از خرافات وافسانه ها پاك ساخت و فرقه اى را به نام «پروتستان» پايه گذارى كرد، نتوانست آيين مسيح را از چنگال سه گانگى آزاد سازد.

نظر قرآن درباره تثليث

قرآن مجيد موضوع تثليث را مربوط به اديان پيشين مى داند و معتقد است