گروه سومى كه بر يگانگى خدا گواهى مى دهند، علما و دانشمندان هستند. دانشمندان به دلايل گوناگون بر يگانگى خدا گواهى مى دهند; يكى از آن دلايل، فطرت انسان است، زيرا انسان در موقع بروز شدايد، پيوسته به خداى يگانه پناه مى برد.

گذشته از اين، بررسى نشانه هاى يگانگى او در جهان خلقت، آنان را به واحد بودن خالق جهان دعوت مى كند و ما اين قسمت را در بخش توحيد در خالقيت خواهيم آورد.[1]

از خوانندگان درخواست مى كنيم براى اين كه با فرشتگان و دانشمندان در اين مورد هم صدا باشند، يك بار ديگر آيه مورد بحث را تلاوت كنند و پس از دقت در مفاد آن، در برابر عظمت آورنده آن، سر تسليم فرود آورند.

زبير بن عوام مى گويد: غروب عرفه كه همه حجاج آماده حركت به «مشعر» بودند، ديدم كه پيامبر خدا در حال گفتن ذكر الهى است، خود را به او رساندم تا ذكر او را بشنوم، ديدم اين آيه را مى خواند.[2]

اكنون كه بحث ما پيرامون آيه نخست به پايان رسيد، لازم است درباره آيه هاى دوم وسوم توضيحات لازم را بدهيم.

توضيح ديگر آيات

در آيه 11 سوره شورى چنين وارد شده است: