مسأله 113. مردى كه قبل از شروع عمل، احتمال جدّى مى دهد كه حجش به «افراد» تبديل مى شود نبايد براى حج تمتع اجير شود، و اگر اجير شد از حج منوبٌ عنه كفايت نمى كند; مگر اين كه از اوّل احتمال جدّى نمى داد كه چنين عذرى پيش آيد.

مسأله 114. كسانى كه در مشعر همراه افراد نا توان وقوف اضطرارى دارند، مى توانند نايب باشند; ولى احتياط مستحب اين است كه وقتى آن ها را به منا بردند برگردند و وقوف اختيارى مشعر را از طلوع فجر درك كنند .

مسأله 115. كسى كه در حج، نايب است، اگر بين عمره ى تمتع و حج، از مكه خارج شود، ضررى به عمل او وارد نمى شود مشروط بر اين كه به احرام حج و رفتن به عرفات و وقوف آن لطمه اى وارد نشود، هر چند كه خروج از مكه جز در حالت ضرورت جائز نيست .

مسأله 116. نايب نمى تواند در ايام حج براى دو حجة الاسلام از طرف دو نفر نيابت كند. البته اگر غير از حجة الاسلام به نحو شركت براى دو يا چند نفر واجب شده باشد و يا كسانى نذر كرده باشند مشتركاً يك نفر را به نيابت بفرستند، نيابت از آنها اشكال ندارد.

مسأله 117. انجام حج و عمره و طواف به نيابت از حضرت ولى عصرارواحنا لتراب مقدمه الفداءـ اشكال ندارد.

مسأله 118. مماثله بين نايب و منوبٌ عنه در مرد يا زن بودن شرط نيست.

مسأله 119. در منوبٌ عنه اسلام شرط است.

مسأله 120. نايب بايد اعمال را خود به پايان برساند بنابراين اگر ناچار باشد بعد از انجام عمره ى تمتع به كشورش باز گردد، نمى تواند اعمال حج را به