مسأله 807 . اگر كسى به خاطر عذرى نتوانست وقوف اختيارى عرفات را درك كند، ولى مى توانست وقوف اضطرارى آن را درك نمايد لكن بدون عذر به عرفات نرفت در اين صورت حج او باطل است، هر چند وقوف در مشعر را درك نمايد.

مسأله 808 . بيرون رفتن از عرفات پيش از غروب شرعى جايز نيست و اگر كسى عمداً از حدود عرفات بيرون رفت بايد فوراً برگردد و در غير اين صورت گناه كرده و كفاره آن قربانى كردن يك شتر در منى است، و اگر ممكن نشد به جاى آن هيجده روز روزه بگيرد، و اين روزه را مى تواند در مكه يا در راه، يا پس از بازگشت از مكه بگيرد.

مسأله 809. اگر كسى عمداً از عرفات پيش از غروب شرعى بيرون رفت، ولى تا قبل از غروب نادم شده و برگشت و يا بدون اين كه نادم شود براى حاجتى برگشت و پس از رسيدن، قصد قربت نمود و تا غروب توقف كرد، كفاره ندارد.

مسأله 810 . اگر كسى از روى سهو و يا عذر، از عرفات بيرون رفت سپس عذر او برطرف گرديد، فوراً بايد به عرفات برگردد و اگر برنگشت گناه كرده ،و احتياط آن است كه يك شتر قربانى كند.

مسأله 811 . وقوف در دامنه «جبل الرحمة» در صحراى عرفات مستحب است و بهتر است از وقوف بر روى كوه وبالا رفتن از جبل الرحمه در ساعات وقوف خوددارى شود.

مسأله 812. حكم خروج سهوى يا از روى عذر يا جهل در امر كفاره يكسان است و احتياطاً يك شتر بايد قربانى كند.