واضح است كه تنها اعتقاد به اصول سه گانه مذكور موجب سعادت ورهايى انسان از عذاب الهى نخواهد بود، بلكه بايد اعمال و رفتارى كه مطابق بادستورات الهى است ـ و قرآن و سنّت بيانگر آنها هستند ـ آن عقايد را همراهى كنند. در اين زمينه روايات فراوانى وجود دارد كه به برخى از آنها اشاره مى كنيم:

1 . عبداللّه ابن عمر از پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله وسلم) روايت مى كند كه فرمود:

«بُنِىَ الإسلامُ على خمس: شَهادَةُ أَنْ لا اِلهَ اِلاّ اللّهُ و أنَّ مُحمّداً رسولُ اللّهِ و إقامَةُ الصّلوةِ و إيتاء الزّكوةِ و الحَجِّ وصَوْمُ شَهْر رمضان».[1]

«اسلام بر پنج پايه استوار است: (1) شهادت بر توحيد ((لا اله الاّ اللّه)) و رسالت پيامبراسلام (محمد رسول اللّه)(2) و برپا داشتن نماز(3) و پرداخت زكات(4) و انجام حجّ (5) و روزه ماه مبارك رمضان».

2. در روايات متعددى از پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) روايت شده است كه فرمود:

«من شهد ان لا اله الاّ اللّه واستقبل قبلتنا و صلى صلاتنا واكل ذبيحتنا فذلك المسلم، له ما للمسلم و عليه ما على المسلم».[2]