فَاِذا فََعَلُوا ذلك فَقَدْ مَنَعُوا مِنكَ دِمائَهُمْ و أمْوالَهُمْ اِلاّ بِحَقّها وَ حِسابُهُمْ على اللّه».[1]

«با آنان نبرد كن تا هنگامى كه شهادتين بر زبان جارى كنند. پس از آن، دست يازيدن به مال و جان آنان ممنوع است، مگر به دستور الهى و البته حساب آنان با خداوند است».

3. ابو هريره از رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) روايت كرده است كه حضرت فرمود:

«لا اَزالُ أُقاتِلُ النّاسَ مَتى يقولوا لا اِلهَ اِلاّ اللّهُ، فاذا قالُوها فَقَدْ عَصَمُوا مِنّى دِمائَهُمْ و أموالَهُم اِلاّ بِحَقها و حِسابُهُم عَلىَ اللّهِ».[2]

«تا هنگامى كه كافران كلمه توحيد ((لا اله الاّ اللّه)) را بر زبان نياورند با آنان مى ستيزم. آن هنگام است كه جان و مالشان از من مصون است، مگر بر طبق دستور الهى; و البته حساب آنان با خداوند است».

روايات بسيار ديگرى نيز وجود دارد كه مرز اسلام و كفر را، بيان شهادتين يعنى«لا اله الاّ اللّه و محمّد رسول اللّه» معرفى مى كند. اگر در برخى از اين روايات تنها اصل توحيد بيان شده و از معاد و حشر انسانها و نبوت پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)سخنى به ميان نيامده است، به دليل وضوح كافى و بى نيازى از ذكر آنها مى باشد.