2 ـ عمر ابن خطاب روايت كرده است كه پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود:

«وقتى كه حضرت آدم مرتكب خطا شد به خداوند گفت: خداوندا! به حق محمّد(صلى الله عليه وآله وسلم) از تو مى خواهم از گناهم درگذرى. خداوند فرمود: با آنكه هنوز محمّد(صلى الله عليه وآله وسلم) را نيافريده ام، چگونه او را شناختى؟ آدم پاسخ داد: وقتى مرا آفريدى و از روح خود در من دميدى، سرم را بلند كردم و ديدم برپايه هاى عرش نوشته شده: لا اله الاّ اللّه، محمّد رسول اللّه; دانستم كه تو،جز اسم بهترين مخلوقت را همراه اسم خود نمى آورى».

خداوند فرمود: درست گفتى; محمد (صلى الله عليه وآله وسلم) محبوبترين انسانها در نزد من است. اگر مرا به حق او بخوانى تو را مى آمرزم و اگر محمد (صلى الله عليه وآله وسلم) نبود تو را نمى آفريدم».[1]

3 ـ طبرانى از انس بن مالك روايت كرده است: «وقتى فاطمه بنت اسددرگذشت قبرى براى او كندند. وقتى كندن قبر به اندازه لحد رسيد، رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) با دست مبارك خود به كندن قبر ادامه دادند و خاك آن را بيرون ريختند. پس ازآماده شدن قبر، رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) داخل قبر شدند، لحظاتى در آن خوابيدند و فرمودند: اى خدايى كه زنده مى كنى و مى ميرانى و تو زنده جاويدى!مادرم فاطمه بنت اسد را بيامرز و حجّتش را به او تلقين نما و مدفنش را گسترده ساز، به حق