ديگرى در معناى حديث، غيراز قصد تبرّك به صاحب قبر و خواندن نماز در مسجد مطرح است كه عبارتند از:

الف ـ قبله قرار دادن قبر.

ب ـ سجده كردن بر قبر به قصد احترام و تعظيم، به گونه اى كه قبر موردسجده واقع شود.

ج ـ سجده كردن براى انسان مدفون در قبر، به گونه اى كه او مورد سجده واقع شود.

به عقيده ما، قدر متيقن از معناى احاديث گذشته سه احتمال فوق است واحتمالِ ساختن مساجد بر قبور به قصد تبرك و نماز، مردود و غير قابل قبول است.

شاهد آنكه، پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) در برخى از روايات، اينگونه افرادرا«شرار النّاس» (يعنى بدترين مردم) معرفى مى كند. به عنوان نمونه، مسلم در كتاب مساجد روايت مى كند:

«ام حبيبه و امّ سلمه نقل مى كنند: در حبشه كنيسه اى بود كه تصاويرپيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)در آن وجود داشت. پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود: در بين مردم حبشه مردى صالح بود كه پس از مرگش بر روى قبر اومسجدى ساختند و اين تصاوير را در آن كشيدند. اينان در روز قيامت، بدترين مردمان در نزد خداوند هستند».[1]