در دايره تعليم و تعلم مى داند و بس، ولى شخص خداشناس كه به جهان ديگر و عوالم غيبى، ايمان راسخ دارد و معتقد است كه اين جهان با تمام محتويات خود زير نظر عالم ديگرى مى گردد، و تمام نعمت ها و كمال ها از جانب خداوند است، به آسانى مى تواند اين مطلب را تصديق كند كه بندگى و پيروى اوامر خدا و مخالفت با شهوات و دورى از گناهان، مى تواند روح را براى درك حقايق و فهم مسائل پيچيده كمك كرده و راهنمايى كند.

قرآن مجيد، كتاب بزرگ آسمانى ما نيز به اين حقيقت اشاره كرده و مى گويد:

(الَّذِينَ جاهَدُوا فينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا);[1]

«وكسانى كه براى ما ]با هوس ها و ساير مشكلات[ بجنگند، ما آنها را به راه هاى خود هدايت مى كنيم.»

پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله وسلم) فرموده است:

«مَنْ أخْلَصَ للّهِ عَزَّوجلَّ أربَعينَ صَباحاً جَرَتْ يَنابِيعُ الْحِكْمَةِ مِنْ فَمِهِ وَلِسَانِهِ.»

مرحوم مجلسى حديث را اين طور نقل كرده است:

«ما أخْلَصَ عَبْدٌ للّهِ عَزّ وجلّ أربَعينَ صَباحاً إلاّ جَرَتْ يَنابيعُ الْحِكْمَةِ مِنْ قَلْبِهِ عَلى لِسانِهِ;[2]

هر كس چهل روز، خود را براى خدا پاك و خالص گرداند، چشمه هاى علم و دانش از قلب او به سوى زبان او جارى خواهد شد.»