گاهى يك رهبرى سياسى، يك راهنماى مذهبى، يك دلسوزى نوع دوست، با نظارت هاى پى گير، مبارزه هاى ريشه دار و دعوت ها و راهنمايى هاى سودمند، يك ملت چند ميليونى را از ناكامى ها و محروميت ها، از سيه روزى و تيره بختى، نجات مى دهد.

شاهد گفتار ما آزادى هايى است كه از ملل استعمار زده و زجر ديده افريقا، پاكستان و هندوستان در سايه فداكارى يك اقليت ناچيز به دست آورده اند.

روى اين مبنا مى توان به عظمت گفتار اميرمؤمنان در ارزش امر به معروف و نهى از منكر پى برد، امام مى فرمايد:

«وَمَا أَعْمالُ البِرِّ كُلُّها وَالْجِهادُ فِى سَبيلِ اللّهِ عِنْدَ الأمْرِ بِالْمَعْرُوفِ وَالنَّهْى عَنِ الْمُنْكَرِ إِلاّ كَنَفثَة فِى بَحْر لُجِّىّ;[1]

كليه كارهاى خير ونيك و جهاد در راه خدا در مقايسه با امر به معروف و نهى از منكر چيزى نيست جز قطره اى در برابر درياى عميق.»

هرگز قطره آب يا دم انسانى در برابر قطره هاى بى پايان آب هاى دريا قابل سنجش نيست.

روزى كه اميرمؤمنان اين جمله را بيان نموده، مسائل جامعه شناسى مطرح نبود، لذا دانشمندانى كه كلمات آن حضرت را شرح كرده اند، در توضيح اين جمله، حق مطلب را ادا نكرده و شايد با يك نظر تعجب آميز گذشته اند، ولى امروز علم جامعه شناسى و جريان هاى زندگىِ ملل از پا درآمده كه بار ديگر در سايه راهنمايى يك اقليت، دو مرتبه قد علم كرده اند، اين مطالب را آفتابى نموده است.