نقل مى نمايد كه تقليد و پيروى از قول ديگران در مسائل اصولى كه راه درك و فهم آن براى همه باز است، حرام است و هر فردى بايد اين رشته از مسائل را از طريق دليل و گواه خرد به دست آورد، اينك عين عبارت ايشان را در اين جا نقل مى كنيم:

«أجْمَعَ العُلَماءُ عَلى وُجُوبِ مَعْرِفَةِ اللّهِ، وصِفاتِهِ الثُّبُوتِيَّةِ، ومَا يَصِحُّ عَلَيْهِ وَما يَمْتَنِعُ عَنْهُ، وَالنُّبُوَّةِ وَالإمامَةِ وَالْمَعادِ بِالدَّليلِ لا بالتَّقْلِيدِ»;

« دانشمندان اسلام به اتفاق آرا مى گويند كه هر فرد مسلمانى بايد عقيده خود را نسبت به مسائل خداشناسى و صفات او و موضوع نبوت وامامت و معاد، روى دليل و برهان استوار سازد; هرگز جايز نيست در اين مسائل تقليد نمايد».

لزوم تحقيق در مسائل اصولى اسلام، قدرت روحى و فكرى و وسعت شعاع ديد اسلام را مى رساند كه مى خواهد جامعه انسانى در اين مسائل خود فكر كند و پيرو منطق و استدلال باشد، در نتيجه سطح افكار بالا برود و يك مشت سودجو به عنوان متخصص در مسائل عقايد، افكار و روح مردم را قبضه ننمايند. اسلام با كمال شهامت به مردم در اين مسائل، حق دخالت و فكر داده است.

دستگاه روحانى مسيح به پيروان خود اجازه نمى دهد كه در مسائل اساسى آيين مسيح، مانند «تثليث» و پسر خدا بودن حضرت مسيح و امثال آن، ابراز نظر كنند و مريدان را تحت عنوان «اسرار مگو» و «رمز مسيحيت» از تفكر آزاد باز مى دارد.

راستى اين منطق، كجا و منطق قرآن كجا، زيرا اين كتاب آسمانى