در عين حال هم، به آن چه مى خواهد نمى رسد. نتيجه چنين دنياخواهى و تجمل پرستى، چيزى جز تشويش و اضطراب و سلب آرامش فكرى نيست و كوشش هاى كم حاصل، كه فرد با آن همه تلاش به آرزوها و آمال خود نمى رسد، رنج آور است. فردى كه خلأ فكرى دارد و فضاى روان او را دنياطلبى و ماديگرى پر كرده و هدفى جز ثروت اندوزى و بهره گيرى مادى و التذاذ جسمى ندارد از آن جا كه قسمت اعظم آن چه را مى خواهد، به دست نمى آورد، دچار ناراحتى هاى فكرى و تشويق روانى مى شود و اگر وسوسه آينده تاريك، به آن افزوده شود، در اين صورت اين افكار چون خوره، اعصاب و روان او را مى خورد.

3.شدايد و مصايب

جهان ماده پر از مشكلات است. هر فردى در طول زندگى خود با يك سلسله از محروميت ها، شكست ها، فقدان عزيزان، حوادث ناگوار و فرساينده اجتماعى، بلاى زمينى و آسمانى و ده ها گرفتارى ديگر رو به رو مى گردد و به قول هنرى آدامس:«اين جهان صورتى از غم و رنج و مرگ و يا طوفان و قحطى و بيرحمى و انحراف و بى ثباتى و نادانى و خوشبختى بدون عقل و خودخواهى بدون كسب و تلاش و بدبختى بى جهت و ترس هاى نامعلوم مى باشد».[1]

هركدام از آنها عامل مهمى براى اضطراب و دلهره و غم و اندوه به شمار مى روند. در چنين جهان طوفانيى، كه كشتى زندگى بر اثر تصادم با كوه هاى مخفى درياى پر طوفان اجتماع ما به شدت مى شكند، عاملى لازم است كه به روح و روان ما سكينه و آرامش بخشد، تا در پرتو آرامش روحى، كشتى شكسته خود را به ساحل نجات رهبرى كنيم.