رهبريند.[1]

افراد آگاه از علوم مختلف طبيعى و آشنا با مسائل اجتماعى و تاريخى هرگز نمى توانند ارتباط پديده ها و رويدادها را انكار كنند و از تأثير متقابل در زمينه هاى سه گانه سرباززنند. وظيفه علوم از ديرزمان، كشف روابط ميان پديده ها بوده و هرچه بر عمر علوم افزوده شود روابط پديده ها نيز روشنتر مى گردد.

در مسائل اجتماعى، مسلماً بايد تمام جوانب جريان را در نظر گرفت و هرگز نمى توان براى حفظ منافع گروه و دسته اى خاص، شيوه واحدى را اتخاذ كرد. مثلاً نمى توان گفت كه مصلحت يك طبقه را پيوسته صلح و صفا با ديگران و بالعكس جنگ و نبرد با آنان است، بلكه همان طور كه گفته اند: «هر سخن جايى و هر نكته مقامى دارد».

قرآن به پيامبر گرامى (صلى الله عليه وآله وسلم) دستور مى دهد كه :

(يا أَيُّهَا النَّبِىُّ جاهِِدِ الْكُفّارَوَالْمُنافِقينَ وَاغْلُظْعَلَيْهِمْ وَمَأْويهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِير). [2]

«اى پيامبر با كافران و منافقان نبرد كن و بر آنان سخت گير، كه جايگاه شان آتش بوده و بد سرانجامى دارند».

در عين حال در جاى ديگر فرمان مى دهد:

(وَإِنْ جَنَحُوالِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَها).[3]

«اگر همين گروه به صلح و سازش تمايل نشان دادند، تو نيز با آنان صلح و سازش كن».