است.

مسئله تركيب حركت از وجود و عدم را، مى توان ساده تر از اين بيان كرد و آن اينكه:

نظر محققان در باره حركت اين است كه حركت وسكون نحوه وجود شىء وكيفيت «هستى» اشياء است، زيرا هستى گاه به صورت دفعى و آنى است، وگاه به صورت تدريجى.

چيزى كه در حال حركت و به اصطلاح در حال «دارد وجود مى پذيرد» و «دارد مى شود» است، از اين نظر كه از مرحله عدم گام به مرحله وجود نهاده ودارد هستى مى پذيرد سهمى از هستى دارد امّا از اين نظر كه هنوز «هستى» پذيرى آن به پايان نرسيده است و بتدريج دارد هستى مى پذيرد در اين صورت يك نوع عدم بر آن حكومت مى كند وبا عدم آميخته است.

پاسخ

ما در اصل حركت، كه يكى از اصول چهارگانه ديالكتيك است، به روشنى ثابت خواهيم كرد كه حركت مبين نحوه وجود شىء بوده وبه عبارت ديگر: حركت وجود واحد مستمرى است كه بتدريج وجود مى پذيرد ولى در عين حال، آن قسمت از حركت كه هستى پذيرفته است هستى خالص است كه عدمى در آن نيست و آن قسمت از حركت كه هنوز هستى نپذيرفته عدم محض است كه وجود به آن راه نيافته است. در اين صورت چگونه مى گويند: در حركت، وجود و عدم وهستى ونيستى با هم آميخته شده است.

درست است كه حركت واحد، اجزاى ممتاز و مشخصى ندارد، زيرا در