همگى به سوى شمشيرها ونيزه ها وتيرهاى خود رفتند وبه اصلاح سلاحهاى خود پرداختند.[1]

امام (عليه السلام) در روز چهارشنبه هشتم ماه صفر فرمان داد كه مردى در برابر شاميان بايستد وآمادگى مردم عراق را براى نبرد اعلام دارد.

معاويه نيز همچون امام (عليه السلام) به تنظيم سپاه خود پرداخت وآنها را به دسته هاى گوناگون تقسيم كرد. مردم حمص واردن وقنسرين جناحهاى گوناگونى از سپاه او را تشكيل مى دادند وحفظ جان معاويه را مردم شام به فرماندهى ضحّاك بن قيس فهرى بر عهده گرفتند ودور او را احاطه كردند تا از نفوذ دشمن به قلب لشكر، كه جايگاه معاويه بود، جلوگيرى كنند.

تنظيم سپاه به شكلى كه انجام شده بود مورد پسند عمروعاص قرار نگرفت وخواست به معاويه در آرايش سپاه كمك كند. لذا او را به ياد پيمانى كه با هم بسته بودند انداخت(كه در صورت پيروزى، حكومت مصر از آنِ او باشد) وگفت:فرماندهى حمصيان را به من واگذار وابوالأعور را از آن بركنار كن. معاويه از پيشنهاد او خوشحال شد وفوراً كسى را نزد فرمانده حمصيان فرستاد وپيغام داد كه:عمروعاص در امور رزمى سابقه وتجربه اى دارد كه من وتو نداريم. من او را به فرماندهى سواره نظام برگزيدم، لذا تو به منطقه اى ديگر برو.

عمروعاص، به اميد حكومت مصر، دو فرزند خود عبد اللّه ومحمّد را طلبيد[2] وبنابر تجربه ونظر خود، سپاه را تنظيم كرد ودستور داد كه زرهپوشان در مقدّمه سپاه