نيست ونمى توان با زمينه هاى مساعدى كه در وجود اوست مبارزه كرد، ولى مى توان حضرت على (عليه السلام) را از قدرت اقتصادى سلب كرد. از اين رو، براى تضعيف خاندان وموقعيت حضرت على (عليه السلام)، فدك را از دست مالك واقعى آن خارج ساختند وخاندان پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) را محتاج دستگاه خود قرار دادند.

اين حقيقت از گفتگوى عمر با خليفه به روشنى استفاده مى شود.وى به ابوبكر گفت:

مردم بندگان دنيا هستند وجز آن هدفى ندارند.تو خمس وغنايم را از على بگير وفدك را از دست او بيرون آور، كه وقتى مردم دست او را خالى ديدند او را رها كرده به تو متمايل مى شوند.[1]

گواه ديگر بر اين مطلب اين است كه دستگاه خلافت نه تنها خاندان پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) را از فدك محروم كرد، بلكه آنان را از يك پنجم غنايم جنگى نيز، كه به تصريح قرآن متعلّق به خويشاوندان پيامبر است[2]، محروم ساخت وپس از درگذشت پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)دينارى از اين طريق به آنها پرداخت نشد.

تاريخنويسان غالباً تصور مى كنند كه اختلاف حضرت فاطمه (عليها السلام) با خليفه وقت تنها بر سر فدك بود، در صورتى كه او با خليفه بر سر سه موضوع اختلاف داشت:

1ـ فدك كه پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم) به وى بخشيده بود.

2ـ ميراثى كه از پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) براى او باقى مانده بود.

3ـ سهم ذى القرى كه به تصريح قرآن يكى از مصارف خمس غنايم است.

عمر مى گويد: وقتى فاطمه (عليها السلام) فدك وسهم ذى القربى را از خليفه خواست، خليفه ابا كرد وآنها را نداد.