گفتار وكردار خليفه وهمفكران او نيز بر اين مطلب گواهى مى دهد. چنانكه وقتى حضرت فاطمه (عليها السلام) فدك رااز او مطالبه كرد در پاسخ گفت:پيامبر هزينه زندگى شما را از آن تأمين مى كرد وباقيمانده در آمد آن را ميان مسلمانان قسمت مى نمود.در اين صورت تو با در آمد آن چه كار خواهى كرد؟

دختر گرامى پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود:من نيز از روش او پيروى مى كنم وباقيمانده آن را در ميان مسلمانان تقسيم خواهم كرد.

با اينكه حضرت فاطمه (عليها السلام) راه را بر خليفه بست، وى گفت:من نيز همان كار را انجام مى دهم كه پدرت انجام مى داد![1]

اگر هدف خليفه از تصرّف فدك، تنها اجراى يك حكم الهى بود وآن اينكه در آمد فدك، پس از كسر هزينه خاندان پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)، در راه مسلمانان مصرف شود، چه فرق مى كرد كه اين كار را او انجام دهد يا دخت پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) وشوهر گرامى او كه به نصّ قرآن از گناه ونافرمانى مصون وپيراسته اند.

اصرار خليفه بر اينكه در آمد فدك در اختيار او باشد گواه است كه او چشم به اين در آمد دوخته بود تا از آن براى تحكيم حكومت خود استفاده كند.

عامل ديگر تصرف فدك

عامل ديگر تصرّف فدك، چنانكه پيشتر نيز ذكر شد، ترس از قدرت اقتصادى اميرمؤمنان على (عليه السلام) بود. امام (عليه السلام) همه شرايط رهبرى را دارا بود، زيرا علم وتقوا وسوابق درخشان وقرابت با پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) وتوصيه هاى آن حضرت در حقّ او قابل انكار نبود وهرگاه فردى با اين شرايط وزمينه ها قدرت مالى نيز داشته باشد وبخواهد با دستگاه متزلزل خلافت رقابت كند، اين دستگاه با خطر بزرگى روبرو خواهد بود. در اين صورت، اگر سلب امكانات وشرايط ديگر حضرت على (عليه السلام)امكان پذير