تظلّم، به قبر رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) نزديك شد وهمان جمله اى را كه هارون به موسى (عليه السلام) گفته بود بر زبان آورد وگفت:

(يَابْنَ أُمَّ إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُوني وَ كادُوا يَقْتُلُونَنِي).(اعراف:150)

برادر! پس از درگذشت تو، اين گروه مرا ناتوان شمردند ونزديك بود كه مرا بكشند.[1]

داورى تاريخ در باره هجوم به خانه وحى

حوادث پس از سقيفه يكى از دردناكترين وتلخترين حوادث تاريخ اسلام وزندگانى امير مؤمنان(عليه السلام) است.واقعنمايى ورُك گويى در اين زمينه موجب رنجش گروهى است كه نسبت به مسبّبان وگردانندگان اين حوادث تعصب مىورزند وحتى الامكان مى خواهند گردى بر دامن آنان ننشيند وقداست ونزاهت آنان محفوظ بماند; چنانكه پوشاندن حقايق ووارونه جلوه دادن حوادث يك نوع خيانت به تاريخ ونسلهاى آينده محسوب است وهرگز يك نويسنده آزاد ننگ اين خيانت را بر خود نمى خرد وبراى جلب نظر گروهى بر روى حقيقت پا نمى گذارد.

بزرگترين حادثه تاريخى پس از انتخاب ابوبكر براى خلافت موضوع هجوم بردن به خانه وحى ومنزل حضرت فاطمه (عليها السلام) است، به قصد آنكه متحصنان بيت حضرت فاطمه را براى اخذ بيعت به مسجد بياوررند.تشريح وارزيابى صحيح اين موضوع مستلزم آن است كه به اتّكاى مصادر مطمئن در صحّت يا سقم سه موضوع زير بحث كنيم وسپس در باره نتايج حادثه به داورى بپردازيم.اين سه موضوع عبارتند از:

1ـ آيا صحيح است كه مأموران خليفه تصميم گرفتند خانه حضرت فاطمه (عليها السلام) را بسوزانند؟در اين مورد تا كجا پيش رفتند؟