«خدا چهره آن كس را زيبا سازد كه سخن مرا بشنود، آن را بفهمد، حفظ كند و به ديگران برساند».

ارزش كتابت و ضبط از ديدگاه قرآن

قرآن مجيد، با اصرار كم نظيرى دستور ميدهد كه مشخصات ديون، وسيله نويسنده عادلى نوشته شود، و از نوشتن ريز و درشت خسته نشوند: ((يا اَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اِذا تَدايَنْتُمْ بِدَيْن اِلى اَجَل مُسَمّىً فَاكْتُبُوهُ وَ لْيَكْتُبْ بَيْنَكُمْ كاتِبٌ بِالْعَدْلِ وَ لا يَأْبَ كاتِبٌ اَنْ يَكْتُبَ كَما عَلَّمَهُ اللّهُ فَلْيَكْتُبْ وَ لْيُمْلِلِ الَّذِى عَلَيْهِ الْحَقٌّ... وَ لا تَسْأَمُوا اَنْ تَكْتُبُوهُ صَغِيراً اَوْ كَبِيراً اِلى اَجَلِهِ))(سوره بقره/282).

«اى افراد با ايمان، هر گاه به يكديگر وامى به مدت معينى داديد، بنويسيد، و حتماً كاتب عادلى ميان شما، آنرا بنويسد، و نويسنده از نوشتن ابا نورزد، آنچنانكه خدا تعليم كرده است. و آن كس كه بدهكار است، املاء كند، هرگز از نوشتن وام كوچك و بزرگ به مدت مشخص، خسته نشويد».

جايى كه نوشتن درهم و دينار، تا اين حد از اهميت بر خوردار باشد و اين همه تاكيد درباره آن به عمل آيد، آيا سخنان پيامبر گرامى، ـ نعوذ باللّه ـ به اندازه درهم و دينار ارزش ندارد. شگفتا ،كسانى كه پس از درگذشت پيامبر، از تدوين احاديث رسالت جلو گيرى كردند، براى گفتار پيامبر ارزشى به مقدار يك كالا قائل نبودند!

شكى نيست كه علم و دانش، فرّار و گريزپا است و كتابت و تحرير، مايه ثبات و بقاء آنست. از زمان ديرينه گفتهاند: «العلم صيد و الكتابة قيد، قيّدوه بالكتابة». اسلامى كه به دانش، آن همه اهميت داده است، چطور ميتواند تالى تلو قرآن را ناديده بگيرد و از تدوين آن بلكه از مذاكره و آموزش آن جلو گيرى كند.

رسول گرامى، اسناد فراوانى براى سران قبائل نوشته است كه صورت بخش