«اى مردم، من در ميان شما دو چيز را ميگذارم و ميروم، تا آن دو را گرفتهايد هرگز گمراه نميشويد. آن دو عبارتند از كتاب خدا، و عترت و اهل بيت من»[1].

امام احمد، اين حديث را در جلد پنجم مسند خود، صفحات 182 و 189، نقل كرده و از نظر متن، اختلاف ناچيزى با حديث پيشين دارد.

«انى تارك فيكم خليفتين، كتاب اللّه حبل ممدود ما بين السماء و الارض و عترتى اهل بيتى، و انهما لن تفترقا حتّى يردا علىّ الحوض».

«من در ميان شما دو جانشين ميگذارم، كتاب خدا، ريسمان (نجات) ميان آسمان و زمين، و عترت و اهل بيتم. و اين دو از هم جدا نميشوند تا (در محشر) نزد «حوض» (كوثر) به من ملحق گردند».

حاكم نيشابورى كه مستدركى بر صحيحين نوشته، و احاديث صحيحى كه از قلم نويسندگان صحيح بخارى و صحيح مسلم افتاده، در آن گرد آورده است و در توصيف حديث همان شرايطى را رعايت كرده كه آن دو نفر رعايت ميكردهاند، متن حديث را چنين نقل ميكند:

«انى تارك فيكم الثقلين كتاب اللّه عز و جل و عترتى، كتاب اللّه حبل ممدود من السماء الى الارض و عترتى اهل بيتى و ان اللطيف الخبير اخبرنى انهما لن يفترقا حتى يردا على الحوض فانظروا كيف تخلفونى فيهما»[2].

«من، ميان شما دو چيز گرانبها ميگذارم، كتاب خدا و اهل بيت من، كتاب