او در سوگ او گريستند، آن مرده در قبر، به جهت اين عمل، معذب ميشود[1].

آيا گروهى كه در تشخيص خوبيها و بديها، زيباييها و زشتيها، عقل و خرد خود را از كار بيندازند، ميتوانند در مجامع علمى و اخلاقى، سربلند كنند و با منطق كوبنده، به جنگ مذاهب و عقائد بروند؟

به خدا سوگند، هر گاه زير بناى دعوت ما را چنين اصول ناهماهنگ با فطرت انسانهاى سالم تشكيل دهد، شكست دعوت قطعى و حتمى است. همه شما بايد از سرگذشت غم انگيز كليساهاى غرب عبرت بگيريد. در قرن حاضر، كليساها، از جوانان تهى شده و فقط پيران فرتوت، مستمعان نصايح پدران روحانى هستند; زيرا حربه مسيحيت كه بر اساس «تثليث» و خدايى مسيح، انديشه فدا شدن مسيح (خدا)، براى تطهير گناهان موروثى فرزندان آدم و سرانجام فروختن اوراق مغفرت و سازش كليسا با قدرتهاى ضد بشرى و جهنمى استوار است، ديگر برندگى خود را از دست داده و جز افراد ساده لوح، كسى به آن گوش فرا نميدهد.

اصول ياد شده حنابله، از نظر افسانه بودن، كمتر از چنين عقائدى نيست. آيا وقت آن نرسيده است كه با بر پا ساختن كنگرههاى جهانى و نظر خواهى از انديشمندان دلسوز اسلامى، بار ديگر در اصول ياد شده و نظائر آن، تجديد نظر شود و اصولى به جهان عرضه شود كه صد در صد با قرآن و فطرت هماهنگ باشد.

احتكار اسم «اهل سنت»

شگفت انگيزتر اينكه، چنين گروهى نام «اهل سنت» را محتكرانه به خود اختصاص داده و هرگز حاضر نيستند، حتى اشاعره را، تا چه رسد به معتزله و شيعه و خوارج، اهل سنت بخوانند، در حاليكه همه اين گروهها، سنت پيامبر را محترم