در پايان سخن، ناصحانهاى داريم كه به حق از دل برخاسته و اميدواريم بر دل نشيند.

پيامى به سران حنابله

مسلمانان، همگى اتفاق دارند كه رسالت محمدى (صلى الله عليه وآله وسلم)، رسالت جهانى است و او خاتم پيامبران و آيين او پايان بخش آيينهاى آسمانى است.

((قُلْ يا اَيُّهَا النَّاسُ اِنِّى رَسُولُ اللّهِ اِلَيْكُمْ جَمِيعاً))(سوره اعراف/158).

«بگو اى مردم، من پيامبر خدا به سوى همگى شما هستم».

اين پيام، پس از درگذشت پيامبر گرامى (صلى الله عليه وآله وسلم) به وسيله مسلمانان صدر اسلام، به گوش مردم دنيا رسيد و آنان در نشر اسلام سعى و كوشش فراوانى كردند. اكنون وقت آن رسيده است كه سران اسلام و پيشوايان علمى و فكرى مسلمانان، اين رسالت را به دوش كشيده و با بهره گيرى از امكانات روز، آيين اسلام را در سرتاسر جهان، تبليغ كنند، تا جهانيان را از چنگال ماديگرايى و جنگهاى فروان فزون طلبى، برهانند.

شكى نيست، تأثير در نفوس، براى خود، علل و شرائطى لازم دارد كه بخشى از آن، مربوط به استوارى محتوا و برندگى دليل و برهان و فطرى بودن دعوت است،در چنين شرائطى است كه دعوت در بيشتر دلها اثر ميگذارد و مردم دسته دسته به آيين خدا وارد ميشوند. ولى اگر دعوت از نظر محتوا، از كيفيت بالايى برخوردار نباشد و بالاخص مخالف فطرت انسانى باشد، شكست دعوت و گريز مردم از آن، قطعى و حتمى است. اگر مسلمانان صدر اسلام، پيروزى قابل ملاحظهاى در دعوت خود به دست آوردند، بيشتر، مرهون دلنشينى آيين اسلام وانسجام آن با خلقت و فطرت بشرى است. قرآن نيز روى اين اصل تكيه مى كند