نِحَل، جمع نحلت است و «نحلة» ،در لغت، به معنى ادعاء است و غالباً در مواردى بكار ميرود كه مقرون به صحت نباشد. برخلاف دين كه در موردى به كار ميرود كه از صدق و راستى برخوردار باشد. از اين روى در روايت آمده است[1]: «انتحال الجاهلين= ادعاى باطل گرايان».

رابطه علم عقائد با ملل و نحل

ملل و نحل، در قلمرو «تاريخ علوم»، جاى ميگيرد. همانگونه كه همه رشتههاى علمى براى خود «تاريخ علم» دارد، دانش عقائد نيز داراى اين تاريخ است كه از آن به «ملل و نحل» ياد ميشود.

وظيفه تاريخ هر علمى، بيان كردن تولّد و تطوّر آن علم در طول زمان و نيز معرّف دانشمندان آن رشته علمى است. همانگونه كه گاهى به بررّسى و نقّادى افكار آنان ميپردازد.

در زمينه «علم كلام و عقائد»، اين نقش مهمّ را «ملل و نحل» ،بر عهده گرفته است.

اين دانش، عقائد گوناگون ملّتها و شاخههاى رنگارنگ باورها را بر ميشمرد، از دانشمندان رشتههاى «عقائد» نام ميبرد و انديشه آنان را مى كاود.