آيا به راستى «بسر بن ارطاة» كه دو كودك نا بالغ «عبيد اللّه بن عباس» را سربريد، ستاره هدايت است؟

آيا عمرو عاص و معاويه كه پس از نماز، على و اولاد او را لعن ميكردند، مايه هدايتند؟

در اين مورد، نمونهها به قدرى زياد است كه نميتوان حتى بخش اندكى از آن را ياد كرد.

4ـ حديث «اصحابى كالنجوم»، از احاديث مجعول در عصر اموى است كه برخى از بازرگانان حديث، به نفع دودمان اموى، آن را وضع كردند، و در حقيقت، گروهى كه نميتوانستند در ميدان نبرد با نيزه و شمشير به نفع امويها بجنگند با جعل حديث، به آنان كمك ميكردند، آنان نه تنها به وضع اين حديث دست زدند، بلكه براى بالا بردن مقام خلفاى اموى، حديث ديگرى را نيز از زبان پيامبر نقل كردند كه پيامبر فرموده است:

«بهترين قرنها، قرنى است كه من در آن زندگى ميكنم، سپس قرن بعدى»; اكنون سئوال ميشود، آيا عصر پس از رسالت درخشندهترين قرنها بود؟ درست است كه اسلام، پس از پيامبر شعاع گستردهاى پيدا كرد، ولى حوادثى كه در داخل شبه جزيره و حوالى آن رخ داد، ثابت كرد كه قرن پس از پيامبر، بدترين عصرها و زمانها بود. زيرا در آن قرن «حسين بن على (عليه السلام)» كشته شد و حادثه «حره مدينه» پيش آمد و در آن خونهاى مقدسى ريخته شد و نواميسى هتك گرديد كه قلم از بازگويى آنها شرم دارد. و نيز در آن روزگار، مكه در محاصره سربازان اموى در آمد و كعبه سنگباران و آتشباران شد.

خلفاى اموى، آشكارا شرابخوارى كردند و يزيد بن معاويه و يزيد بن عاتكه و وليد بن يزيد، به ميگسارى افتخار كردند. خونهاى محترمى ريخته شد،