بيان ميكند.

از بررسى آيات مربوط به صحابه پيامبر گرامى، يك نتيجه قطعى به دست مى آيد و آن اينكه: هرگز ياران رسول خدا، از نظر عدالت و پارسايى، يك دست نيستند، بلكه به دو گروه كاملاً مختلف و متباين تقسيم ميشوند. ما تاكنون، با آياتى كه گروههايى از آنان را ميستود، آشنا شديم، اكنون وقت آن رسيده است كه با آيات بخش ديگر آشنا شويم، آياتى كه به مذمت و نكوهش آنان ميپردازد، و آشكارا ميرساند كه در ميان آنان، منافق ـ شناخته شده و ناشناخته ـ، بيمار دل، دهن بين و افرادى كه نيك و بد را بهم آميخته و تا مرز ارتداد پيش تاختهاند، وجود داشته است. با توجه به اين آيات، اصل «عدالت صحابه»، كاملاً خدشهدار ميگردد و هيچ انسان منصفى نميتواند همه آنان را عادل و پارسا معرفى كند.

1ـ منافقان شناخته شده

قرآن در ميان ياران رسول خدا از گروهى نام ميبرد كه نفاق آنان آشكار و هويدا بوده است.

((اِذا جائَكَ الْمُنافِقُونَ قالُوا نَشْهَدُ اِنَّكَ لَرَسُولُ اللّهِ وَ اللّهُ يَعْلَمُ اِنَّكَ لَرَسُولُهُ وَ اللّهُ يَشْهَدُ اِنَّ الْمُنافِقِنَ لَكاذِبُونَ))(سوره منافقين/1).

«هر گاه منافقان به سوى تو آيند، ميگويند، شهادت ميدهيم كه تو پيامبر خدا هستى، خدا ميداند كه تو پيامبر او هستى، ولى خدا گواهى ميدهد كه تحقيقاً منافقان دروغ گويانند».

اختصاص يافتن يك سوره از قرآن به منافقين، گواه بر فزونى شمار منافقين گرد آمده، پيرامون رسول خداست.